İmam-ı Azam'ın torunu dedesine ait hatıraları naklederken enteresan bir olayı şöyle anlatır:
"Bizim bir komşumuz vardı. edepsiz biri olan bu komşumuz, iki tane katır almıştı. Bu katırlardan birine 'Ömer' diğerine ise 'Ebu Bekir' adını vermişti. Katırlarının yanına varınca 'Ömer şöyle yap', 'Ebu Bekir şöyle dur.' şeklinde konuşur. Sıkıştığı zaman tevili sözlerle kendini kurtarırdı.
Bunları duyunca biz son derece üzülürdük. Dedem: 'Siz bu adama karışmayın. O, sonunu kendi hazırlıyor.' derdi ve bizi sakinleştirirdi.
Bir sabah erkenden bir haber geldi. Komşumuzu katırlarından biri teperek öldürmüştü.
Dedem bu haberi alınca ' Gidin, bakın. Onu Ömer ismini verdiği katır öldürmüştür.' dedi.
Biz de gidip baktık, dedem haklıydı. Onu Ömer ismini verdiği katır öldürmüştü. Bu haberi dedeme ulaştırınca dedem şöyle dedi: Ömer ile uğraşılmaz. Onun mukabelesi peşin ve sert olur."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder