Yemek seçme problemi diğer birçok sorun gibi genetik faktörlere dayandırılıyor. Zaten eğer birşeyin nedenini bulamıyorsak genetiktir genetik diyip kestirip atıyoruz. Eğer genetik olsaydı anne-babanın yemediği birşeyi çocuklarının da yememesi gerekirdi ki bugüne dek aile boyu bir seçicilikle karşılaşmadım doğrusu. Lakin daha geniş kapsamlı düşündüğümüzde her toplumun atalarından gelen bir yemek kültürü olduğuna göre bir Türk'e bir Japon'un yediği gibi böcek ızgara, böcek cız-bız yediremiyeceğimizi varsaydığımızda bu tezde oldukça mantıklı geliyor kulağa. Bununla birlikte bence tamamen psikolojik bir olgu yemek seçmek. Kendimde bir yemek seçer olarak gönül rahatlığıyla dile getiriyorum bu tezimi. Mesela vejetaryanım diyemem ama et yemem ben ne kırmızı et ne tavuk ne balık, çorba içmem, ıspanak sevmem, şerbetli tatlıların tadına bile bakamam, şehriyeyi hiç sevmem, armudu, muzu, cevizi de yiyemem, siyah çay da içmem, hatta öyle ki minik boncuk makarnayı yiyebilirken fiyonk yada burgu şeklindeki makarnayı bile yiyemem yani şekilden bile nem kaparım, dereotu varsa bir yemekte mutfağa bile giremem, onu yemem bunu yemem liste yapsam böyle uzar gider işte malesef ... Tüm bunları yemememin ise tek bir sebebi var: Bu gıdalardan tat alamamam. Sırf yemiş olmak için de yemek saçma geliyor açıkcası bana. Bir nebze de olsa zevk almalı kişi, damağına hitap etmeli di mi ama yedikleri?
Bilimadamlarının bu konuya da en kısa zamanda bir çözüm getirmesini bekliyoruz. Öne sürüldüğü gibi yemek seçme konusunda genetik faktörlerin mi, çevresel faktörlerin mi yoksa psikolojik faktörlerin mi daha baskın olduğunun bulunması, yemek seçme sorununa bir çözüm getirilmesi en çokta ebeveynlerin işine yarayacak sanırım.
Ne olursa olsun;
Her besinin tek tek çok değerli olduğu muhakkak ama o bilince gelmek içinde daha kırık fırın ekmek yemek gerek bu da bir hakikat ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder