KÖY SEYİRLİK OYUNLARI

Geleneksel Türk tiyatrosunun çeşitlerinden biri olan köy seyirlik oyunları,
köylerde ve kırsal bölgelerde; köyün meydanında sergilenen, sözlü geleneğe bağlı tiyatro türüdür.
Bu oyunların genel amacı güldürüdür. 
Sevgi ,yoksulluk, savaş gibi konular da bu oyunlarda işlenebilen konulardandır.
Bu oyunlarda destan döneminden kalma izler bulmak da mümkün olmaktadır.
Oyuncular profesyonel tiyatrocular değildir.
Diyaloglar, kalıplaşmış sözler ve doğaçlamalar şeklindedir. Bütün bunlala beraber müzik de bu oyunlarda kullanılır.

ŞİİR DİLİ (SANATSAL DİL) NEDİR?

ŞİİR DİLİ

Coşku ve heyecana bağlı edebi metinlerde dil, sanatsal (şiirsel) işlevi ile kullanılır. Sanatsal işlevde kullanılan dil, edebi sanatlar ile, karşılaştırmalarla, çağrışım gücü yüksek sözcüklerle  imgeler oluşturur, sözcükleri daha çok yan ve mecaz anlamlarda kullanır. Edebi metinlerde dil şiirsel işlevde kullanılır.

Şiir dilinde doğal dilin savruk, dağınık, doğrudan anlatımlı özelliklerinden farklı bir ifade tarzı vardır.

Günlük konuşma dili doğal dil kavramı ile adlandırılır. Şiir dili, bu doğal dilden çok farklı, hayale, çağrışımlara, farklı anlaşılmalara meydan veren bir dildir.

ŞİİR BİLGİSİ - UYAK (KAFİYE)

Mısra sonlarında görülen, farklı anlam ve görevdeki seslerin benzerliğine uyak (kafiye) denir.

Not: Mısra sonlarındaki benzer sesler görev bakımından ve anlam bakımından aynı iseler bu durum kafiyeyi değil

redifi oluşturur.

Halk edebiyatında genellikle yarım ve cinaslı uyak kullanılırken; divan edebiyatında tam ve zengin uyak daha fazla kullanılmıştır.

1) Yapılışlarına Göre Uyaklar

    a) Yarım Uyak:

Mısra sonlarındaki tek ses benzerliğine dayanan uyak türüdür. 

    b) Tam uyak:

Mısra sonlarındaki iki ses benzerliğine dayanan kafiye çeşididir.

   c) Zengin Uyak:

Üç ya da daha fazla sesin oluşturduğu kafiye çeşididir.

   ç) Cinaslı Uyak:

Mısra sonlarında yazılışları ve söyleyişleri aynı ancak anlamları birbiri,nden tamamen farklı sözcüklerle yapılan kafiye çeşididir.