YAHYA KEMAL
2 Aralık 1884 yılında Üsküp'te dünyaya gözlerini açtı. Gerçek adı Ahmed Agâh'tır.
Darülfünun’a Medeniyet Tarihi müderrisi olarak girdi. Sonraki yıllarda Batı Edebiyatı Tarihi, Türk Edebiyatı Tarihi derslerini de okuttu. Hayatının sonuna kadar çok yakın dostu olarak kalan Ahmet Hamdi Tanpınar, onun Darülfünun’da öğrencisi olmuştur.
 |
| YAHYA KEMAL BEYATLI EDEBİ KİŞİLİĞİ |
"Milli Edebiyat" anlayışına destek vermek için, mutlaka dilin sadeleştirilmesi gereğini kabul etmemiş; "Servet-i Fünun" akımının etkisinde yazmaya başladığı, daha sonra ise kendine özgü üslubunu bulduğu, musiki tadındaki şiirleriyle, edebiyatın müzik notalarıyla hayat bulabileceğini göstermiştir. Türk şiiri ve Türkçe söz sanatlarını inceledi. "Mısra haysiyetimdir." sözüyle şiirde dizenin bir iç ahenkle, musiki cümlesi halinde mükemmelleştirilmesi gerektiğini anlatır.
Türk edebiyat tarihinin en büyük sanatçılarından biri olan Yahya Kemal, Divan edebiyatı ve Osmanlı şiir kalıbı olan aruz ölçüsünü eserlerinde kullanmıştır. Klasik şiirimizin temel özelliklerine bağlı kalarak, kendine özgü bir şair oldu. Sanatta ve edebiyatta millî ve manevî değerlere bağlı kaldı.
1 Kasım 1958'de, İstanbul Cerrahpaşa Hastanesi'nde hayatını kaybetti.
ESERLERİ:
ŞİİR: Kendi Gök Kubbemiz (1961) Eski Şiirin Rüzgârıyla (1962) Rubailer ve Hayyam Rubailerini Türkçe Söyleyiş (1963) Bitmemiş Şiirler (1976)DÜZYAZI: Aziz İstanbul (1964) Eğil Dağlar (1966) Siyasi Hikayeler (1968) Siyasi ve Edebi Portreler (1968) Edebiyata Dair (1971) Çocukluğum Gençliğim Siyasi ve Edebi Hatıralarım (1973) Tarih Musahabeleri (1975) Mektuplar-Makaleler (1977)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder