Türk şair, milletvekili. “Türk Şairi”, “Milli Şair” diye de bilinir. Türk edebiyatında "Türk" kelimesini kullanan ilk sanatçıdır.
İlk şiiri 1897 yılında Yunan Harbi sırasında Selanik’te çıkarılan Asır Gazetesi’nde yayımladı. “Cenge Giderken” adlı bu şiir ile ünlendi. Bu şiirle Milli Edebiyatın doğuşunu müjdeledi. 1899’da “Türkçe Şiirler” isimli bir şiir mecmuası çıkardı. İstanbul’da “Servet-i Fünun”, Selanik’te “Çocuk Bahçesi” , İzmir’de "Muktebes" adlı dergilerde şiirlerini yayımlamayı sürdürdü.
“Türk kültürü, dili ve sanatının geliştirilmesi amacıyla” kurulan "Türk Ocağı" adlı teşkilatın kurucuları arasında yer aldı. Bu teşkilatın ilk genel başkanı oldu ve çıkarılan "Türk Yurdu" dergisinin yayın sorumluluğunu üstlendi.
Şiir yazmaya Servet-i Fünun Dergisi’nde başlayan Mehmet Emin, bütün şiirlerinde sade, anlaşılır bir dil ve Türk Edebiyatının milli ölçüsü olan hece ölçüsünü kullandı. Şiirlerinin konularını toplum dertlerinden, sosyal-epik hayat sahnelerinden aldı; uyarıcı, öğretici -didaktik yanı ağır basan- şiirler yazdı.
14 Ocak 1944 tarihinde İstanbul'da vefat etti. Mezarı Zincirlikuyu Mezarlığı'ndadır.
ESERLERİ:
ŞİİR KİTAPLARI:
Türkçe Şiirler (1899-1918)
Türk Sazı (1914)
Ey Türk Uyan (1914)
Tan Sesleri (1915, 1956)
Ordunun Destanı (1915)
Dicle Önünde (1916)
Hastabakıcı Hanımlar (1917)
Turana Doğru (1918)
Zafer Yolunda (1918)
İsyan ve Dua (1918)
Aydın Kızları (1919)
Mustafa Kemal (1928, şiir ve düzyazı)
Ankara (1939)
DÜZYAZI:
Fazilet ve Asalet (1890)
Türkün Hukuku (1919)
Kral Corc’a (1923)
Dante’ye (1928)
Fazilet ve Asalet (1890)
Türkün Hukuku (1919)
Kral Corc’a (1923)
Dante’ye (1928)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder